University of Virginia Library

Search this document 
The Story of England

by Robert Manning of Brunne, A.D. 1338. Edited from mss. at Lambeth Palace and the Inner Temple, by Frederick J. Furnivall

collapse section
collapse section
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

“Of anoþer ys more selcouþ,
“& þat lough ys in þat souþ,
“Toward Walys, bysyde Seuerne.
“When þe flod flowes þider in ȝerne,
“Þe water wexes noþyng on hey,
“Þan þe flod come neuere þer ney;
“Als longe as flod þer-ynne flowes,
“Þe water of þe lough no þyng ne growes,
“In no stede, by bank ne bre,
“Þat any man may perceiue or se.
“But when þe flod drawes ageyn,
“& ys atte þe ebbe certeyn,
“Þenne bygynnes þe lough to flowe,
“& ouer þe bankes to renne & rowe;
“Wyþ rysyng wawes, & wyþ grete,
“ffer aboute hym wil he wete.
“ȝyf hit beo a couþ man of þe contre
“þat goþ þider þe water to se,
“& feleþ þe wawes þat so wetes,
“Hit rennes on hym, & doun hym betes.
“Of-ten of þo þat so haue gon,
“Han be drenkled manion.
“ȝyf any connyng man of þo
“Standeþ stille, or sidlyng can go,
“He may stande on þe brynkes
“Al so lange as hym god þynkes:

362

“Schal he neuere take scathe,
“Ne haue wetynge ne waþe.”
Ohel seyde, “yt is wonder þyng,
“& selcouþ ho made þe gynnynge!”