University of Virginia Library

Search this document 
The Story of England

by Robert Manning of Brunne, A.D. 1338. Edited from mss. at Lambeth Palace and the Inner Temple, by Frederick J. Furnivall

collapse section
collapse section
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Hic venerunt Nuncii coram Inperatore.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


441

Hic venerunt Nuncii coram Inperatore.

By-fore þe Emperour come alle þre,
& seide þeir message as men auise,
Geryn & Beofs boþe ful wys;
And þe Emperour seide hem his auis,
& spak ageyn þeym boþe fast.
But þenne spak Wawayn atte last:
“We ar come fro þe kyng Arthour
“To þe, sire Lucius, Emperour;
“We are his knyghte to lyue & deye;
“His message y schal þe holy seye.
“Þys ys þe message þat he þe sendes:
“He comaundes þe, & defendes,
“Þat þou of ffraunce nought entremet,
“Ne no fot þideward ferrer set;
“ffor Fraunce he holdes as his demeynes,
“& euere schal, for alle Romeynes.
“Ȝyf þou of hym wilt ought chalenge,
“Þorow bataille wil he hym venge.
“Þorow bataille first wonne ȝe ffraunce,
“& les hit after þorow a chaunce;
“A-geyn Arthur ȝe hit les
“Þorow bataille, as þe party ches,
“& now ys holde as his conqueste,
“& schal while þe sonne ryseþ est.
“& ȝyf þou sette chalange þer-ynne,
“Þorow bataille byhoueþ þe hit wynne;
“Þorow bataille schal hit be dereynt,
“Þy chalangyng & al þy pleynt,

442

“& sone assigned wyþoute delay,
“Com to morn, & prof þy day,
“& wyn hit ȝyf þou wynne schal!
“Or al to lese, or wynne hit al!
“Ȝyf þou wilt nought turne a-geyn,
“Al þy dwellyng is in veyn,
“ffor þou hast lorn, & we haue wonnen,
“So ferre we haue þy lond ouer ronnen.”