University of Virginia Library

Search this document 
The Story of England

by Robert Manning of Brunne, A.D. 1338. Edited from mss. at Lambeth Palace and the Inner Temple, by Frederick J. Furnivall

collapse section
collapse section
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Þe ȝonge kyng & his broþer,
Wyþ mania Breton, on & oþer,
& folk wyþ hym þat he brought,

292

In Walys fforteger þey sought.
Þey byseced straite his castel;
ffele arewes þey schotten, & quarel
Þey caste þer-to, on manie a gate,
ffor þey had þer-to ful gret hate.
I þe ost was þe erl of Gloucestre,—
In Walys he knew al þe estre,—
Eldok he highte, man of honur,
And hardy knyght & god werrour.
Þe kyng Aurelius asked hym red
ffor to venge his fader ded,
& seyde, “Sire Erl, þou furgetest ylk del
“Þat my fader feffed þe wel,
“& gaf þe armes, & made þe knyght;
“Syþen my broþer, in al his myght;
“& ȝif þou louedest hym feyþfuly,
“Help me to venge his enemy!
“Let now no god wille be wane,
“Bot help to venge my fader bane!
“Þenk o þe Payens þat sexes drow,
“& at þe Parlement þe lordes slow!”
When Eldok herde, he made swilk mone,
Þey cried “as armes” euerylkone,
To gyue assaut to þem wyþynne;
Bot þe castel was yuel to wynne.
Þey comaunded to al men lyk,
Wiþ brusch to come, & fylle þe dyk.
When hit was ful, fir þey set,

293

& on a lowe at ones hit set;
Þe lowe was mikel, & vp-ward stey,
So þat hit in to þe castel fley,
& vp in to þe tour hit went,
Þat alle þe houses aboute brent;
Castel, houses, wyþ al þer atyr,
Man & best, al was on fyr;
Til al was brent, woldit nought lynne.
Þe kyng hym self was brent þer-ynne,
& alle his folk euerylkone,
Brente to deþe, body & bone.
Of ilka traytour swilk ys þe ende!
Last of his lyue wyþ wo schal wende!
Of a traitour ys al of spoken;
Of Hengist wolde þe kyng be wroken.