 | The Paris Psalter |  |
Psalm 139
1
Genere me wið niþe on naman þinumfram yfelum menn, ece drihten,
and fram þam were, þe wom fremme.
2
Þa ealne dæg inwit and facenhycgeað on heortan þurh hearme geþoht,
hi þæt to gefeohte georne gefremed habbað.
3
And heora tungan torncwidumneode serwað, swa oft nædran doð,
and him aspidas, ætrene wyrmas,
under welerum is gewunad fæste.
4
Geheald þu me, drihten, wið heteniðasand wið firenfulles folmum swylce,
and fram þam mannum þe man fremmen,
alys þu me lungre, lifes ealdur.
5
Þa on hyge þohtan, þæt hi ahyltan meand minne gang georne swylce,
forhyddan oferhygde me inwitgyrene,
wraðan wealsadan wundnum rapum;
woldan mine fotas gefæstnian,
settan me swyce, þær ic siþade.
6
Ic þa to drihtne cwæð: “Þu me eart dyre god;gehyr min gebed, halig drihten,
nu ic stefne to þe styrme hlude.”
137
7
Drihten, drihten, þu eart gedefe mægenhælo minre, and þu min heafod scealt
on gefeohtdæge feondum awergean.
8
Ne alyf þu me æfre ofer lust minneon fyrenfulra fæcne geðancas,
þa wiðerwearde me wraðe hycgeað;
ne forlæt þu me on lifdagum,
þy læs hi ahafene ofer me hwile weorðen.
9
Him ymb heafod hefegast gewinna,þæt hi mid welerum geworht habbað,
him þæt ilce sceal on gesittan.
10
Eac hi feallað on fyres glede,and þu hi mid fyre facnes gehnegest,
þæt hi þam yrmðum a ne wiðstanden.
11
Se getynga wer on teosuspræce,ne bið se ofer eorþan gereaht ahwær;
unsoðfæstne wer yfel gecnysseð,
oþþe he on eorðan eall forweorðeð.
12
Ic þæt gearuwe ongeat, þæt gode deðdrihten domas, þe on dagum þyssum
wædlum weorðað, wreceð þearfendra.
13
Soð is hwæðere, soðfæste nuþinne naman willað þuruh neod herigean;
scylan eard niman on þinre ansyne,
þa mid ræde her rihte lifigeað.
| The Paris Psalter | |