 | The Paris Psalter |  |
12
Se þe wille wyrcan wæstmbære lond,atio of ðæm æcere ærest sona
fearn and þornas and fyrsas swa same,
wiod þa þe willað welhwær derian
clænum hwæte, þy læs he ciða leas
licge on ðæm lande. Is leoda gehwæm
ðios oðru bysen efnbehefu,
þæt is, þætte ðynceð þegna gehwelcum
huniges bibread healfe þy swetre,
gif he hwene ær huniges teare
bitres onbyrgeð. Bið eac swa same
monna æghwilc micle þy fægenra
liðes weðres, gif hine lytle ær
stormas gestondað and se stearca wind
norðan and eastan. Nænegum þuhte
dæg on þonce, gif sio dimme niht
ær ofer eldum egesan ne brohte.
Swa þincð anra gehwæm eorðbuendra
sio soðe gesælð symle ðe betere
and þy wynsumre, þe he wita ma,
heardra henða, her adreogeð.
Þu meaht eac mycle þy eð on modsefan
soða gesælða sweotolor gecnawan,
and to heora cyððe becuman siððan,
gif þu up atyhsð ærest sona
and ðu awyrtwalast of gewitlocan
leasa gesælða, swa swa londes ceorl
of his æcere lycð yfel weod monig.
171
soða gesælða sona oncnawan,
and þu æfre ne recst æniges ðinges
ofer þa ane, gif þu hi ealles ongitst.
| The Paris Psalter | |