 | The Paris Psalter |  |
21
Wel la, monna bearn geond middangeard,friora æghwilc fundie to
þæm ecum gode þe we ymb sprecað,
and to þæm gesælðum þe we secgað ymb.
Se ðe ðonne nu sie nearwe gehefted
mid þisses mæran middangeardes
unnyttre lufe, sece him eft hræðe
fulne friodom, þæt he forð cume
to þæm gesælðum saula rædes.
Forþæm þæt is sio an rest eallra geswinca,
hyhtlicu hyð heaum ceolum
modes usses, meresmylta wic.
Þæt is sio an hyð þe æfre bið
æfter þam yðum ura geswinca,
ysta gehwelcre, ealnig smylte.
Þæt is sio friðstow and sio frofor an
eallra yrminga æfter þissum
weoruldgeswincum. Þæt is wynsum stow
æfter þyssum yrmðum to aganne.
Ac ic georne wat þætte gylden maðm,
sylofren sincstan, searogimma nan,
186
æfre ne onlyhtað, auht ne gebetað
hiora scearpnesse to þære sceawunga
soðra gesælða, ac hi swiðor get
monna gehwelces modes eagan
ablendað on breostum, þonne hi hi beorhtran gedon.
Forðæm æghwilc ðing þe on þys andweardan
life licað lænu sindon,
eorðlicu þing a fleondu.
Ac þæt is wundorlic wlite and beorhtnes
þe wuhta gehwæs wlite geberhteð,
and æfter þæm eallum wealdeð.
Nele se waldend ðæt forweorðan scylen
saula usse, ac he hi selfa wile
leoman onlihtan, lifes wealdend.
Gif þonne hæleða hwilc hlutrum eagum
modes sines mæg æfre ofsion
hiofones leohtes hlutre beorhto,
þonne wile he secgan þæt ðære sunnan sie
beorhtnes þiostro beorna gehwylcum
to metanne wið þæt micle leoht
godes ælmihtiges; þæt is gasta gehwæm
ece butan ende eadegum saulum.
| The Paris Psalter | |