University of Virginia Library

ωχεο δη Βορεηθεν αποτροποσ' αλλα σε Νυμφαι
ηγαγον ασπασιαν ηδυπνοοι καθ' αλα,
πληρουσαι μελιτος θεοθεν στομα, μη τι Ποσειδων
βλαψη, εν ωσιν εχων σην μελιγηρυν οπα.
τοιος αοιδος εφυς· ημεις δ' ετι κλαιομεν, οι σου
δευομεθ' οιχομενου, και σε ποθουμεν αει.
ειπε δε Πιεριδων τις αναστρεφθεισα προς αλλην·
ηλθεν, ιδου, παντων φιλτατος ηλθε βροτων,
στεμματα δρεψαμενος νεοθηλεα χερσι γεραιαις,
και πολιον δαφναις αμφεκαλυψε καρα,
ηδυ τι Σικελικαις επι πηκτισιν, ηδυ τι χορδαις,
ασομενος· πολλην γαρ μετεβαλλε λυραν,
πολλακι δ' εν βησσαισι καθημενον ευρεν Απολλων,
ανθεσι δ' εστεψεν, τερπνα δ' εδωκε λεγειν,
Πανα τ' αειμνηστον τε Πιτυν Κορυθον τε δυσεδρον,
ην τ' εφιλησε θεαν θνητος Αμαδρυαδα·
ποντου δ' εν μεγαροισιν εκοιμισε Κυμοδαμειαν,
την τ' Αγαμεμνονιαν παιδ' απεδωκε πατρι,
προς δ' ιερους Δελφους θεοπληκτον επεμψεν Ορεστην,
τειρομενον στυγεραις ενθα και ενθα θεαις.
ωχεο δη και ανευθε φιλων και ανευθεν αοιδης,
δρεψομενος μαλακης ανθεα Περσεφονης.
ωχεο· κουκ ετ' εσει, κουκ αυ ποτε σοι παρεδουμαι
αζομενος, χειρων χερσι θιγων οσιαις·
νυν δ' αυ μνησαμενον γλυκυπικρος υπηλυθεν αιδως,
οια τυχων οιου προς σεθεν οιος εχω·
ουποτε σοις, γερον, ομμα φιλοις φιλον ομμασι τερψω,
σης, γερον, αψαμενος, φιλτατε, δεξιτερας.
η ψαφαρα κονις, η ψαφαρος βιος εστι· τι τουτων
μειον εφημεριων; ου κονις αλλα βιος.
αλλα μοι ηδυτερος γε πελεις πολυ των ετ' εοντων,
επλεο γαρ· σοι μην ταυτα θανοντι φερω,
παυρα μεν, αλλ' απο κηρος ετητυμα· μηδ' αποτρεφθης,
προς δε βαλων ετι νυν ησυχον ομμα δεχου.
ου γαρ εχω, μεγα δη τι θελων, σεθεν αξια δουναι,
θαπτομενου περ απων· ου γαρ ενεστιν εμοι·
ουδε μελικρητου παρεχειν γανος · ει γαρ ενειη
και σε χεροιν ψαυσαι και σε ποτ' αυθις ιδειν,
δακρυσι τε σπονδαις τε καρα φιλον αμφιπολευειν
οφθαλμους θ' ιερους σους ιερον τε δεμας.
ειθ' οφελον· μαλα γαρ ταδ' αν αμπαυσειε μεριμνης·
νυν δε προσωθεν ανευ σηματος οικτον αγω·
ουδ' επιτυμβιδιον θρηνω μελος, αλλ' απαμυνθεις,
αλλ' απανευθεν εχων αμφιδακρυτα παθη.
αλλα συ χαιρε θανων, και εχων γερας ισθι προς ανδρων
προς τε θεων, ενεροις ει τις επεστι θεος.
χαιρε γερον, φιλε χαιρε πατερ, πολυ φερτατ' αοιδων
ων ιδομεν, πολυ δη φερτατ' αεισομενων·
χαιρε, και ολβον εχοις, οιον γε θανοντες εχουσιν,
ησυχιαν εχθρας και φιλοτητος ατερ.
σηματος οιχομενου σοι μνηματ' ες υστερον εσται,
σοι τε φιλη μνημη μνηματος οιχομενου·
ον Χαριτες κλαιουσι θεαι, κλαιει δ' Αφροδιτη
καλλιχοροις Μουσων τερψαμενη στεφανοις.
ου γαρ απαξ ιερους ποτε γηρας ετριψεν αοιδους·
τηνδε το σον φαινει μνημα τοδ' αγλαιαν.
η φιλος ης μακαρεσσι βροτος, σοι δ' ει τινι Νυμφαι
δωρα ποθεινα νεμειν, υστατα δωρ', εδοσαν.
τας νυν χαλκεος υπνος εβη και ανηνεμος αιων,
και συνθαπτομεναι μοιραν εχουσι μιαν.
ευδεις και συ, καλον και αγακλυτον εν χθονι κοιλη
υπνον εφικομενος, σης απονοσφι πατρας,
τηλε παρα ξανθου Τυρσηνικον οιδμα καθευδεις
ναματος, η δ' ετι ση μαια σε γαια ποθει,
αλλ' απεχεις, και προσθε φιλοπτολις ων περ απειπας·
ευδε· μακαρ δ' ημιν ουδ' αμεγαρτος εσει.
βαιος επιχθονιων γε χρονος και μοιρα κρατησει,
τους δε ποτ' ευφροσυνη τους δε ποτ' αλγος εχει·
πολλακι δ' η βλαπτει φαος η σκοτος αμφικαλυπτει
μυρομενους, δακνει δ' υπνος εγρηγοροτας·
ουδ' εθ' οτ' εν τυμβοισι κατεδραθεν ομμα θανοντων
η σκοτος η τι φαος δηξεται ηελιου·
ουδ' οναρ εννυχιον και ενυπνιον ουδ' υπαρ εσται
η ποτε τερπομενοις η ποτ' οδυρομενοις·
αλλ' ενα παντες αει θακον συνεχουσι και εδραν
αντι βροτης αβροτον, καλλιμον αντι κακης.