§. 236. "Arlter casus est, si rex in
alicujus clientelam se contulit, ac regnum quod liberum a majoribus et
populo traditum accepit, alienæ ditioni mancipavit. Nam tunc quamvis
forte non eâ mente id agit populo plane ut incommodet; tamen quia quod
præcipuum est regiæ dignitatis amisit, ut summus scilicet in regno
secundum Deum sit, & solo Deo inferior, atque populum etiam totum
ignorantem vel invitum, cujus libertatem sartam & tectam conservare
debuit, in alterius gentis ditionem & potestatem dedidit; hâc velut
quadam rengi abalienatione effecit, ut nec quod ipse in regno imperium
habuit retineat, nec in eum cui collatum voluit, juris quicquam
transferat, atque ita eo facto liberum jam & suæ potestatis populum
relinquit, cujus rei exemplum unum annales Scotici suppeditant."
— Barclay, Contra Monarchomachos, I. iii., c. 16.
