University of Virginia Library

When þe marchaundes hadde seyd as y say,
Gij bitauȝt hem god & gode day.
Vnto his in he is y-go,
And Herhaud he cleped anon him to.
‘Herhaud, mi frende, wille we gon?
At þemperour take we leue anon.
Into Costentyn-noble ichil go
To help þemperour of his wo:
Þat wiþ þe soudan biseged is he,
So siggeþ men of þat cuntre;
Þat lond destrud & men aqueld,
& cristendom þai han michel afeld.’
Herhaud answerd, ‘y graunt it be:
Miche worþschipe it worþ to þe.’
At þemperour þai toke leue to go,
& he hem graunted vnneþe þo;
Anouȝ he bedeþ hem castels & tours,
Riche cites, halles, & bours.
Sir Gij toke an hundred of his kniȝtes,
Strongest and best in fiȝtes,
Þat he miȝt in Almayne finde,
Mest y-preised & best doinde.
Now þai ben to schippe y-went:
Gode winde god haþ hem lent.
To Costentyn-noble þai ben y-come,
& in þe cite her in y-nome.