University of Virginia Library


132

Wiþ þat come prikeand Tirri,
Of Gurmoise þerl sone Aubri;
Wel sternliche he smitt a kniȝt,
Þat ded he fel anon riȝt.
So sone so douke Segyn seþ þis,
Wel wroþ he was wiþ him y-wis;
Wroþlich he seyd to Gij,
‘Here is gret scorn sikerly,
When þat olepi kniȝt
Schal ous do so michel vnriȝt,
& þan wiþ his saut owai flen.’
Gij answerd, ‘turn we oȝen,
& hardiliche aseyl we hem:
Anon turn we oȝen.’
Þe Almauns þai go to asayl
Wiþ gret strengþe in batayl;
Sorweful of hem was þe meteinge
Wiþ brondes of stiel wele kerueinge.
Anon þe Almaundes gin flen,
& þe oþer turnen oȝen.
Þe douk Segyn oȝain come,
Riȝt to his cite þe way he nome,
& Gij afterward wiþ him is go,
& eke his feren also.
Wiþ hem þai habben her prisouns,
Doukes, erls, & barouns;
Wel glad & bliþe þan ben he,
& al þat weren in þat cite.
To her innes þai ben y-gon,
Wel glad ben hij euerichon.